Klimaat Effect Wijzer
Model en methode
De landgebruikscenario's zijn het resultaat van Ruimtescanner simulaties. De Ruimtescanner is ontwikkeld door het Planbureau voor de Leefomgeving (PBL) en de Vrije Universiteit; de gebruikte data en rekenregels zijn bezit van het PBL. De Ruimtescanner is een GIS-gebaseerd ruimtelijk model dat, op basis van door parameters aangegeven geschiktheden, met behulp van een tweezijdig beperkt logit model landgebruiken toewijst aan gridcellen van 100 x 100 meter. Het model zoekt de meest optimale landgebruiken voor een gridcel en wordt tweezijdig beperkt door:
Het model integreert z.g.n. ruimteclaims, door sectorale modellen berekende toe te wijzen arealen landgebruik, tot een integraal beeld van toekomstig landgebruik. De Ruimtescanner rekent in een stap van een referentiejaar (2006) tot het doeljaar (2040). In onderstaand figuur is de werking van de Ruimtescanner schematisch weergegeven.
Exogeen gemodelleerd landgebruik
Een deel van de landgebruiken wordt middels het allocatiemechanisme toegewezen aan geschikte plekken. Een deel van de landgebruiken laat zich echter bij gebruik van zo'n algoritme niet op plausibele plekken alloceren (denk aan transport gerelateerde landgebruiken) terwijl de locatie van bijvoorbeeld wateroppervlakten 9denk aan rivieren en de zee) waarschijnlijk niet veranderd. Zowel de locatie als het toekomstig areaal van deze landgebruiken worden daarom in het model exogeen opgelegd. Hierbij wordt de regel gebruikt dat, als minimaal 60% van een gridcel in de referentie data in beslag wordt genomen door een opgelegd landgebruik, de betreffende gridcel in de resultaatkaarten het betreffende landgebruikstype toegewezen krijgt. Er wordt hierbij op het moment nog geen allocatiemeschanisme toegepast om het totale areaal per opgelegd landgebruikstype consistent te houden. Naast hoeveelheden landgebruik in de referentie data worden ook een aantal vastgelegde plannen opgelegd (bijvoorbeeld transport infrastructuur waarvan het plan is vastgesteld).
